حسابرسی: بازرسی جستجوگرانه مدارک حسابداری و سایر شواهد زیربنایی صورتهای مالی

حسابرسان هرگز بدون اجرای رسیدگی نسبت به صورتهای مالی اظهارنظر نمی کنند.

دلیل اصلی وجود حرفه حسابرسی وظیفه اعتباردهی است. اعتباردهی شامل دو مرحله است:

1. جمع آوری شواهد(حسابرسی)

2. گزارش یافته ها (گزارش حسابرسی)

حسابرسی: بازرسی جستجوگرانه مدارک حسابداری و سایر شواهد زیربنایی صورتهای مالی

حسابرسان هرگز بدون اجرای رسیدگی نسبت به صورتهای مالی اظهارنظر نمی کنند.

دلیل اصلی وجود حرفه حسابرسی وظیفه اعتباردهی است. اعتباردهی شامل دو مرحله است:

1. جمع آوری شواهد(حسابرسی)

2. گزارش یافته ها (گزارش حسابرسی)

حسابرسی: بازرسی جستجوگرانه مدارک حسابداری و سایر شواهد زیربنایی صورتهای مالی

حسابرسان هرگز بدون اجرای رسیدگی نسبت به صورتهای مالی اظهارنظر نمی کنند.

دلیل اصلی وجود حرفه حسابرسی وظیفه اعتباردهی است. اعتباردهی شامل دو مرحله است:

1. جمع آوری شواهد(حسابرسی)

2. گزارش یافته ها (گزارش حسابرسی)

حسابرسی: بازرسی جستجوگرانه مدارک حسابداری و سایر شواهد زیربنایی صورتهای مالی

حسابرسان هرگز بدون اجرای رسیدگی نسبت به صورتهای مالی اظهارنظر نمی کنند.

دلیل اصلی وجود حرفه حسابرسی وظیفه اعتباردهی است. اعتباردهی شامل دو مرحله است:

1. جمع آوری شواهد(حسابرسی)

2. گزارش یافته ها (گزارش حسابرسی)

حسابرسی: بازرسی جستجوگرانه مدارک حسابداری و سایر شواهد زیربنایی صورتهای مالی

حسابرسان هرگز بدون اجرای رسیدگی نسبت به صورتهای مالی اظهارنظر نمی کنند.

دلیل اصلی وجود حرفه حسابرسی وظیفه اعتباردهی است. اعتباردهی شامل دو مرحله است:

1. جمع آوری شواهد(حسابرسی)

2. گزارش یافته ها (گزارش حسابرسی)

حسابرسی: بازرسی جستجوگرانه مدارک حسابداری و سایر شواهد زیربنایی صورتهای مالی

حسابرسان هرگز بدون اجرای رسیدگی نسبت به صورتهای مالی اظهارنظر نمی کنند.

دلیل اصلی وجود حرفه حسابرسی وظیفه اعتباردهی است. اعتباردهی شامل دو مرحله است:

1. جمع آوری شواهد(حسابرسی)

2. گزارش یافته ها (گزارش حسابرسی)

حسابرسی: بازرسی جستجوگرانه مدارک حسابداری و سایر شواهد زیربنایی صورتهای مالی

حسابرسان هرگز بدون اجرای رسیدگی نسبت به صورتهای مالی اظهارنظر نمی کنند.

دلیل اصلی وجود حرفه حسابرسی وظیفه اعتباردهی است. اعتباردهی شامل دو مرحله است:

1. جمع آوری شواهد(حسابرسی)

2. گزارش یافته ها (گزارش حسابرسی)

قواعد و مقرارت حاکم بر حسابداری در سه سطح تدوین می شوند. بالاترین سطح ، قوانین مملکتی است . برای مثال قانون تجارت و یا قوانین مالیاتی جاری از جمله مقرارتی است که در این سطح بر حسابداری تاثیر می گذارند. در سطح دوم، تدوین مقرارت توسط حرفه حسابداری انجام می گیرد. هر حرفه (نظام) دارای انجمن حرفه ای و مقرارت (نظامنامه) مربوط به خود است. حسابداری هم از این قاعده مستثنی نمی باشد.

سطح سوم ، مقرارت حسابداری در اختیار مدیریت است. بدین معنی که مدیریت می تواند بر اساس نوع صنعت و ماهیت عمل یا نقطه نظرات دیگری که بستگی به شرایط شرکت دارد، از میان روش های استاندارد انعطاف پذیر، روش مورد نظر را برگزیند.

نمونه ای از استانداردهای انعطاف پذیر، استاندارد 15 ایران است که مدیریت می تواند بر اساس یکی از دو روش ارزش بازار، یا اقل بهای تمام شده و خالص ارزش فروش در ترازنامه منعکس نماید. نمونه دیگر انتخاب روش فایفو یا میانگین در ارزیابی موجودی کالا بر اساس استاندارد حسابداری شماره 8 ایران است.

 مفاهیم نظری گزارشگری مالی

کمیته استانداردهای حسابداری ایران با اقتباس از پیش نویس هیات استانداردهای حسابداری انگلستان اقدام به تدوین مفاهیم نظری گزارشگری مالی نمود( مفاهیم نظری حسابداری را می توانید از سایت سازمان حسابرسی درفرمت pdf دانلود نمایید).

قواعد و مقرارت حاکم بر حسابداری در سه سطح تدوین می شوند. بالاترین سطح ، قوانین مملکتی است . برای مثال قانون تجارت و یا قوانین مالیاتی جاری از جمله مقرارتی است که در این سطح بر حسابداری تاثیر می گذارند. در سطح دوم، تدوین مقرارت توسط حرفه حسابداری انجام می گیرد. هر حرفه (نظام) دارای انجمن حرفه ای و مقرارت (نظامنامه) مربوط به خود است. حسابداری هم از این قاعده مستثنی نمی باشد.

سطح سوم ، مقرارت حسابداری در اختیار مدیریت است. بدین معنی که مدیریت می تواند بر اساس نوع صنعت و ماهیت عمل یا نقطه نظرات دیگری که بستگی به شرایط شرکت دارد، از میان روش های استاندارد انعطاف پذیر، روش مورد نظر را برگزیند.

نمونه ای از استانداردهای انعطاف پذیر، استاندارد 15 ایران است که مدیریت می تواند بر اساس یکی از دو روش ارزش بازار، یا اقل بهای تمام شده و خالص ارزش فروش در ترازنامه منعکس نماید. نمونه دیگر انتخاب روش فایفو یا میانگین در ارزیابی موجودی کالا بر اساس استاندارد حسابداری شماره 8 ایران است.

 مفاهیم نظری گزارشگری مالی

کمیته استانداردهای حسابداری ایران با اقتباس از پیش نویس هیات استانداردهای حسابداری انگلستان اقدام به تدوین مفاهیم نظری گزارشگری مالی نمود( مفاهیم نظری حسابداری را می توانید از سایت سازمان حسابرسی درفرمت pdf دانلود نمایید).

قواعد و مقرارت حاکم بر حسابداری در سه سطح تدوین می شوند. بالاترین سطح ، قوانین مملکتی است . برای مثال قانون تجارت و یا قوانین مالیاتی جاری از جمله مقرارتی است که در این سطح بر حسابداری تاثیر می گذارند. در سطح دوم، تدوین مقرارت توسط حرفه حسابداری انجام می گیرد. هر حرفه (نظام) دارای انجمن حرفه ای و مقرارت (نظامنامه) مربوط به خود است. حسابداری هم از این قاعده مستثنی نمی باشد.

سطح سوم ، مقرارت حسابداری در اختیار مدیریت است. بدین معنی که مدیریت می تواند بر اساس نوع صنعت و ماهیت عمل یا نقطه نظرات دیگری که بستگی به شرایط شرکت دارد، از میان روش های استاندارد انعطاف پذیر، روش مورد نظر را برگزیند.

نمونه ای از استانداردهای انعطاف پذیر، استاندارد 15 ایران است که مدیریت می تواند بر اساس یکی از دو روش ارزش بازار، یا اقل بهای تمام شده و خالص ارزش فروش در ترازنامه منعکس نماید. نمونه دیگر انتخاب روش فایفو یا میانگین در ارزیابی موجودی کالا بر اساس استاندارد حسابداری شماره 8 ایران است.

 مفاهیم نظری گزارشگری مالی

کمیته استانداردهای حسابداری ایران با اقتباس از پیش نویس هیات استانداردهای حسابداری انگلستان اقدام به تدوین مفاهیم نظری گزارشگری مالی نمود( مفاهیم نظری حسابداری را می توانید از سایت سازمان حسابرسی درفرمت pdf دانلود نمایید).

قواعد و مقرارت حاکم بر حسابداری در سه سطح تدوین می شوند. بالاترین سطح ، قوانین مملکتی است . برای مثال قانون تجارت و یا قوانین مالیاتی جاری از جمله مقرارتی است که در این سطح بر حسابداری تاثیر می گذارند. در سطح دوم، تدوین مقرارت توسط حرفه حسابداری انجام می گیرد. هر حرفه (نظام) دارای انجمن حرفه ای و مقرارت (نظامنامه) مربوط به خود است. حسابداری هم از این قاعده مستثنی نمی باشد.

سطح سوم ، مقرارت حسابداری در اختیار مدیریت است. بدین معنی که مدیریت می تواند بر اساس نوع صنعت و ماهیت عمل یا نقطه نظرات دیگری که بستگی به شرایط شرکت دارد، از میان روش های استاندارد انعطاف پذیر، روش مورد نظر را برگزیند.

نمونه ای از استانداردهای انعطاف پذیر، استاندارد 15 ایران است که مدیریت می تواند بر اساس یکی از دو روش ارزش بازار، یا اقل بهای تمام شده و خالص ارزش فروش در ترازنامه منعکس نماید. نمونه دیگر انتخاب روش فایفو یا میانگین در ارزیابی موجودی کالا بر اساس استاندارد حسابداری شماره 8 ایران است.

 مفاهیم نظری گزارشگری مالی

کمیته استانداردهای حسابداری ایران با اقتباس از پیش نویس هیات استانداردهای حسابداری انگلستان اقدام به تدوین مفاهیم نظری گزارشگری مالی نمود( مفاهیم نظری حسابداری را می توانید از سایت سازمان حسابرسی درفرمت pdf دانلود نمایید).

قواعد و مقرارت حاکم بر حسابداری در سه سطح تدوین می شوند. بالاترین سطح ، قوانین مملکتی است . برای مثال قانون تجارت و یا قوانین مالیاتی جاری از جمله مقرارتی است که در این سطح بر حسابداری تاثیر می گذارند. در سطح دوم، تدوین مقرارت توسط حرفه حسابداری انجام می گیرد. هر حرفه (نظام) دارای انجمن حرفه ای و مقرارت (نظامنامه) مربوط به خود است. حسابداری هم از این قاعده مستثنی نمی باشد.

سطح سوم ، مقرارت حسابداری در اختیار مدیریت است. بدین معنی که مدیریت می تواند بر اساس نوع صنعت و ماهیت عمل یا نقطه نظرات دیگری که بستگی به شرایط شرکت دارد، از میان روش های استاندارد انعطاف پذیر، روش مورد نظر را برگزیند.

نمونه ای از استانداردهای انعطاف پذیر، استاندارد 15 ایران است که مدیریت می تواند بر اساس یکی از دو روش ارزش بازار، یا اقل بهای تمام شده و خالص ارزش فروش در ترازنامه منعکس نماید. نمونه دیگر انتخاب روش فایفو یا میانگین در ارزیابی موجودی کالا بر اساس استاندارد حسابداری شماره 8 ایران است.

 مفاهیم نظری گزارشگری مالی

کمیته استانداردهای حسابداری ایران با اقتباس از پیش نویس هیات استانداردهای حسابداری انگلستان اقدام به تدوین مفاهیم نظری گزارشگری مالی نمود( مفاهیم نظری حسابداری را می توانید از سایت سازمان حسابرسی درفرمت pdf دانلود نمایید).

قواعد و مقرارت حاکم بر حسابداری در سه سطح تدوین می شوند. بالاترین سطح ، قوانین مملکتی است . برای مثال قانون تجارت و یا قوانین مالیاتی جاری از جمله مقرارتی است که در این سطح بر حسابداری تاثیر می گذارند. در سطح دوم، تدوین مقرارت توسط حرفه حسابداری انجام می گیرد. هر حرفه (نظام) دارای انجمن حرفه ای و مقرارت (نظامنامه) مربوط به خود است. حسابداری هم از این قاعده مستثنی نمی باشد.

سطح سوم ، مقرارت حسابداری در اختیار مدیریت است. بدین معنی که مدیریت می تواند بر اساس نوع صنعت و ماهیت عمل یا نقطه نظرات دیگری که بستگی به شرایط شرکت دارد، از میان روش های استاندارد انعطاف پذیر، روش مورد نظر را برگزیند.

نمونه ای از استانداردهای انعطاف پذیر، استاندارد 15 ایران است که مدیریت می تواند بر اساس یکی از دو روش ارزش بازار، یا اقل بهای تمام شده و خالص ارزش فروش در ترازنامه منعکس نماید. نمونه دیگر انتخاب روش فایفو یا میانگین در ارزیابی موجودی کالا بر اساس استاندارد حسابداری شماره 8 ایران است.

 مفاهیم نظری گزارشگری مالی

کمیته استانداردهای حسابداری ایران با اقتباس از پیش نویس هیات استانداردهای حسابداری انگلستان اقدام به تدوین مفاهیم نظری گزارشگری مالی نمود( مفاهیم نظری حسابداری را می توانید از سایت سازمان حسابرسی درفرمت pdf دانلود نمایید).

قواعد و مقرارت حاکم بر حسابداری در سه سطح تدوین می شوند. بالاترین سطح ، قوانین مملکتی است . برای مثال قانون تجارت و یا قوانین مالیاتی جاری از جمله مقرارتی است که در این سطح بر حسابداری تاثیر می گذارند. در سطح دوم، تدوین مقرارت توسط حرفه حسابداری انجام می گیرد. هر حرفه (نظام) دارای انجمن حرفه ای و مقرارت (نظامنامه) مربوط به خود است. حسابداری هم از این قاعده مستثنی نمی باشد.

سطح سوم ، مقرارت حسابداری در اختیار مدیریت است. بدین معنی که مدیریت می تواند بر اساس نوع صنعت و ماهیت عمل یا نقطه نظرات دیگری که بستگی به شرایط شرکت دارد، از میان روش های استاندارد انعطاف پذیر، روش مورد نظر را برگزیند.

نمونه ای از استانداردهای انعطاف پذیر، استاندارد 15 ایران است که مدیریت می تواند بر اساس یکی از دو روش ارزش بازار، یا اقل بهای تمام شده و خالص ارزش فروش در ترازنامه منعکس نماید. نمونه دیگر انتخاب روش فایفو یا میانگین در ارزیابی موجودی کالا بر اساس استاندارد حسابداری شماره 8 ایران است.

 مفاهیم نظری گزارشگری مالی

کمیته استانداردهای حسابداری ایران با اقتباس از پیش نویس هیات استانداردهای حسابداری انگلستان اقدام به تدوین مفاهیم نظری گزارشگری مالی نمود( مفاهیم نظری حسابداری را می توانید از سایت سازمان حسابرسی درفرمت pdf دانلود نمایید).

شرکتهای سهامی یکی از اشکال عمده موسسات تجاری هستند که در میان سایر اشکال حقوقی رواج بیشتری داشته، میزان داراییها و تعداد کارکنان زیادی دارند و از حجم عملیات بالایی برخوردار می باشند.

طبق ماده 1 قانون تجارت؛ «شرکت سهامی شرکتی است که سرمایه آن به سهام تقسیم شده و مسؤولیت صاحبان سهام، محدود به مبلغ اسمی سرمایه آنها می باشد».

انواع شرکتهای سهامی

طبق قانون تجارت شرکتهای سهامی به دو نوع تقسیم می شوند:

الف -  شرکتهای سهامی عام:

شرکتهایی که موسسین آنها قسمتی از سرمایه شرکت را از طریق فروش سهام به مردم تامین می کنند، شرکت سهامی عام نامیده می شوند.

ب -  شرکتهای سهامی خاص:

شرکتهایی که تمام سرمایه آنها در موقع تاسیس منحصرا توسط موسسین تامین می گردد، شرکتهای سهامی خاص نامیده می شوند.

*: در شرکتهای سهامی عام و خاص عبارت «شرکت سهامی عام» و «شرکت سهامی خاص» باید قبل از نام شرکت یا بعد از آن بلافاصله در کلیه اوراق، اطلاعیه ها و آگهی های شرکت به طور روشن و خوانا قید گردد.

شرکتهای سهامی یکی از اشکال عمده موسسات تجاری هستند که در میان سایر اشکال حقوقی رواج بیشتری داشته، میزان داراییها و تعداد کارکنان زیادی دارند و از حجم عملیات بالایی برخوردار می باشند.

طبق ماده 1 قانون تجارت؛ «شرکت سهامی شرکتی است که سرمایه آن به سهام تقسیم شده و مسؤولیت صاحبان سهام، محدود به مبلغ اسمی سرمایه آنها می باشد».

انواع شرکتهای سهامی

طبق قانون تجارت شرکتهای سهامی به دو نوع تقسیم می شوند:

الف -  شرکتهای سهامی عام:

شرکتهایی که موسسین آنها قسمتی از سرمایه شرکت را از طریق فروش سهام به مردم تامین می کنند، شرکت سهامی عام نامیده می شوند.

ب -  شرکتهای سهامی خاص:

شرکتهایی که تمام سرمایه آنها در موقع تاسیس منحصرا توسط موسسین تامین می گردد، شرکتهای سهامی خاص نامیده می شوند.

*: در شرکتهای سهامی عام و خاص عبارت «شرکت سهامی عام» و «شرکت سهامی خاص» باید قبل از نام شرکت یا بعد از آن بلافاصله در کلیه اوراق، اطلاعیه ها و آگهی های شرکت به طور روشن و خوانا قید گردد.

شرکتهای سهامی یکی از اشکال عمده موسسات تجاری هستند که در میان سایر اشکال حقوقی رواج بیشتری داشته، میزان داراییها و تعداد کارکنان زیادی دارند و از حجم عملیات بالایی برخوردار می باشند.

طبق ماده 1 قانون تجارت؛ «شرکت سهامی شرکتی است که سرمایه آن به سهام تقسیم شده و مسؤولیت صاحبان سهام، محدود به مبلغ اسمی سرمایه آنها می باشد».

انواع شرکتهای سهامی

طبق قانون تجارت شرکتهای سهامی به دو نوع تقسیم می شوند:

الف -  شرکتهای سهامی عام:

شرکتهایی که موسسین آنها قسمتی از سرمایه شرکت را از طریق فروش سهام به مردم تامین می کنند، شرکت سهامی عام نامیده می شوند.

ب -  شرکتهای سهامی خاص:

شرکتهایی که تمام سرمایه آنها در موقع تاسیس منحصرا توسط موسسین تامین می گردد، شرکتهای سهامی خاص نامیده می شوند.

*: در شرکتهای سهامی عام و خاص عبارت «شرکت سهامی عام» و «شرکت سهامی خاص» باید قبل از نام شرکت یا بعد از آن بلافاصله در کلیه اوراق، اطلاعیه ها و آگهی های شرکت به طور روشن و خوانا قید گردد.

شرکتهای سهامی یکی از اشکال عمده موسسات تجاری هستند که در میان سایر اشکال حقوقی رواج بیشتری داشته، میزان داراییها و تعداد کارکنان زیادی دارند و از حجم عملیات بالایی برخوردار می باشند.

طبق ماده 1 قانون تجارت؛ «شرکت سهامی شرکتی است که سرمایه آن به سهام تقسیم شده و مسؤولیت صاحبان سهام، محدود به مبلغ اسمی سرمایه آنها می باشد».

انواع شرکتهای سهامی

طبق قانون تجارت شرکتهای سهامی به دو نوع تقسیم می شوند:

الف -  شرکتهای سهامی عام:

شرکتهایی که موسسین آنها قسمتی از سرمایه شرکت را از طریق فروش سهام به مردم تامین می کنند، شرکت سهامی عام نامیده می شوند.

ب -  شرکتهای سهامی خاص:

شرکتهایی که تمام سرمایه آنها در موقع تاسیس منحصرا توسط موسسین تامین می گردد، شرکتهای سهامی خاص نامیده می شوند.

*: در شرکتهای سهامی عام و خاص عبارت «شرکت سهامی عام» و «شرکت سهامی خاص» باید قبل از نام شرکت یا بعد از آن بلافاصله در کلیه اوراق، اطلاعیه ها و آگهی های شرکت به طور روشن و خوانا قید گردد.

شرکتهای سهامی یکی از اشکال عمده موسسات تجاری هستند که در میان سایر اشکال حقوقی رواج بیشتری داشته، میزان داراییها و تعداد کارکنان زیادی دارند و از حجم عملیات بالایی برخوردار می باشند.

طبق ماده 1 قانون تجارت؛ «شرکت سهامی شرکتی است که سرمایه آن به سهام تقسیم شده و مسؤولیت صاحبان سهام، محدود به مبلغ اسمی سرمایه آنها می باشد».

انواع شرکتهای سهامی

طبق قانون تجارت شرکتهای سهامی به دو نوع تقسیم می شوند:

الف -  شرکتهای سهامی عام:

شرکتهایی که موسسین آنها قسمتی از سرمایه شرکت را از طریق فروش سهام به مردم تامین می کنند، شرکت سهامی عام نامیده می شوند.

ب -  شرکتهای سهامی خاص:

شرکتهایی که تمام سرمایه آنها در موقع تاسیس منحصرا توسط موسسین تامین می گردد، شرکتهای سهامی خاص نامیده می شوند.

*: در شرکتهای سهامی عام و خاص عبارت «شرکت سهامی عام» و «شرکت سهامی خاص» باید قبل از نام شرکت یا بعد از آن بلافاصله در کلیه اوراق، اطلاعیه ها و آگهی های شرکت به طور روشن و خوانا قید گردد.